Ikjes, niet geplaatst

Blikje 

Winsum, het mooiste dorp van Nederland! Maar ook het schoonste? Een troepje kinderen in de brugklasleeftijd fietst me tegemoet. Naast me stuitert een leeg blikje. ‘Hee, raap je dat effe op’, roep ik, in een opwelling. Achter me zie ik nog net een opgestoken middelvinger om de hoek verdwijnen. In de verte klinken hoge meisjesstemmen: ‘Klootzak, dat doe je niet. Raap het op!’ 'Goed zo', mompel ik. Het blikje raap ik zelf maar op. Speurend naar een afvalbak loop ik door. 

Even later word ik ingehaald door een joch met een blonde kuif en een hoogrode gelaatskleur. Zijn blik dwaalt over de klinkers. ‘Wat wil je?’, vraag ik verrast. ‘Ik kom mijn blikje ophalen mevrouw’.

(verzonden op 8 september 2020)

Apps 

Met mijn dochter (18) wandel ik langs een recreatieplas omringd door weelderig bos. Er waait een fris briesje. Ze wijst naar een bankje onder een ruisende populier: ‘Zullen we hier even gaan zitten mam?' Sereen staart ze over het water. Er dobberen eenden, meerkoeten en jonge zwanen. Een fuut verdwijnt onder water. 

Dan pakt ze haar telefoon en zegt: ‘Op dit soort plekken krijg ik altijd de behoefte om al mijn apps te verwijderen’. Resoluut plaatst ze haar wijsvinger op het scherm: ‘Dus dat ga ik doen’.

(verzonden op 28 juli 2020)

Sterk 

Met de hond wandel ik richting het viaduct over de snelweg. Uit de verte zie ik al dat het verkeer in één richting helemaal stil staat. Vreemd, op zondag. De ongebruikelijke file blijkt bovendien precies onder het viaduct te beginnen. Een tiental mannen, waarschijnlijk afkomstig uit stilstaande auto's, staat in groepjes te kletsen. Enkele armen wijzen in de richting van een kleine, wat oudere vrouw die over de rijbaan wandelt.  

Ik ben nog net op tijd beneden om haar over de vangrail te zien klauteren. Een beetje houterig, dat wel. Dit omdat zij met één arm een volwassen zwaan meetorst, terwijl ze haar andere arm gebruikt om de nek van het beest in bedwang te houden. Want zwanen zijn sterk. 

(verzonden op 25 september 2017)